Spotkanie

Spostrzegłam właśnie postać

w załomku oka strukturze łzy

spytałam sama siebie

mylę się, czy to naprawdę ty?

Czasem przychodzą obrazy

jak wątki płótna osnowy dni

odwracasz wzrok i pytasz

to omam czy to jeszcze my?

Boisz się znikasz w osłonie pajęczyn

przed blaskiem dnia

zasypiasz znowu w kokonie

swych lęków zamkniętych bram

Ta głośna cisza przytłacza cię

Zamykasz oczy i słyszysz dźwięk

ze środka ciebie wijące się

zamknięte kręgi tonów, wiem

Że to ostatnie chwile razem

bez żalu 

przeprosin 

bólu 

łez

bez  bycia wspólnoty darem

bez szczęścia tez

bez …

bez …

Puste krzesło

Bardzo samotne porzucone

lekkie ciężarem utraconym

prostuje nogi

oddycha z ulgą

i nie rozumie

po co mu tak lekko

przecież

może było ciężko

lecz za to cieplej milej

i czuło się potrzebne

jak fajny mebel

miało kontakt z ciałem

miękkim życzliwym

a teraz czuje jak stygnie

zamiera

niepotrzebne nikomu

puste krzesło